Olumsuz Vücut İmajı ve Çocuk İstismarı Tarihi

Çocukluk Suistimali, Olumsuz Vücut İmajı ve Aşırı Beslenme

Yalnız değilsin

Eğer istismar edildiysen ya da bir çocuk olarak uygun bir şekilde bakmamış olsaydın, ve şimdi aşırı yeme ile mücadele ediyorsan, yalnız değilsin. Çocukluk çağı istismarından ve ihmalinden muzdarip birçok kişi, yetişkinlerde yaygın olarak bir tür gıda bağımlılığı olarak bilinen aşırı yeme sorunu olan Binge Yeme Bozukluğu (BED) 'i geliştirmeye devam etmiştir. Özellikle “çocukluğumdan nefret ediyorum” diyerek, “Vücudumdan nefret ediyorum” diyerek son derece yaygındır.

Kendiniz Hakkında Duygular

Çocukluktan kötü muameleye maruz kalıyorsanız ve aşırı yeme ile mücadele ediyorsanız, kendiniz hakkında da düşük benlik saygısı olarak bilinen aşırı olumsuz duygular geliştirmiş olabilirsiniz. Duygusal olarak istismar edilen çocuklar arasında düşük benlik saygısı sorunları özellikle yaygındır. Buna inanmak zor olabilir, çünkü pek çok insan dünyaya cesur bir yüz katıyor, fakat düşük benlik saygısı yaşamın her kesiminden insanlara zarar verebilir. Düşük benlik saygısı, istismar edilmiş olsun ya da olmasın birçok insanı etkiler ve bazen aşırı yeme ya da diğer bağımlılık yapan davranışlarla daha da kötüleşir ya da kötüleşir.

Aslında, düşük benlik saygısı, gördüğünüz hemen hemen tüm danışmanların kendiniz hakkındaki bu olumsuz duyguların üstesinden gelmenize yardımcı olabileceği yaygın bir sorundur. Çoğunlukla, düşük benlik saygısı, özellikle bir çocuk olarak istismar edildiğinde veya kötü muameleye maruz kaldığınızda, kendinizin gerçekçi olmayan bir görüşüne dayanır. Danışmanlık, ister aşırı yemek isterse bağımlılık için uzman danışmanlığı olsun, ya da genel bir psikolog ya da psikologla düzenli bir şekilde görüşmeniz, kendinizi daha gerçekçi bir ışıkta görmenize yardımcı olabilir, böylece kendiniz hakkında iyi hissetmenizi sağlayan şeyleri takdir edebilirsiniz.

Vücudunuz Hakkında Duygularınız

İnsanların, özellikle de kadınların bugünlerde bedenlerinden memnun olmaları garip değil. Pek çoğu, insanların neye benzemesi gerektiği konusunda gerçekçi olmayan idealleri desteklemek için moda ve diyet endüstrilerini suçluyor. Hatta modeller, bu imkansız standartlara, tasarımcı kıyafetlerine, aşırı makyajlara, akıllı kameralara ve airbrushing tekniklerine ihtiyaç duymadan, dergilerde gördüğümüz mükemmelliğin fantazisini elde edememektedir.

Bazı tıknaz yiyiciler, kendi bedenleri hakkında özellikle olumsuz duygulara sahiptir, öyle ki, sorunun bir parçası olabilir. Araştırmalar, duygusal ya da cinsel istismara uğramış olan binge yiyenlerin, çocuklukları fiziksel istismar, fiziksel ihmal ve duygusal ihmalkarlıktan muzdarip olan hırsız yiyicilerden bile daha çok bedenleri hakkında mutsuz olma ihtimalinin olduğunu göstermiştir. Vücudunuz hakkında kötü hissetmek aslında daha kötü bir şekilde aşma eğiliminizi gösterebilir.

Düşük benlik saygısında olduğu gibi, beden memnuniyetsizliği, danışmanların ve psikologların müşterileriyle her gün karşılaştıkları bir sorundur, bu nedenle yardım için destek, anlayış ve destekle karşılanacaktır. Vücudunuzun zayıf imajı gerçekçi olmayan standartlara dayandığından, bir danışman ya da psikolog kendi eşsiz güzelliğinizi tanımanıza yardımcı olabilir, bu sizin kim olduğunuzu temel alır, zeki hileler, makyaj ya da mükemmel bir orantıya ya da cilde değil vücut.

Kötüye Kullandığın Sesini Alarak

Araştırmalar ayrıca, duygusal veya cinsel istismara uğrayan kişilerin genellikle daha depresif semptomlara ve daha fazla vücut memnuniyetsizliğine sahip olmalarının ve tıkınırcasına yeme ile daha ciddi sorunların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bazı eleştirmenlerin , bedenleri hakkında bu kadar olumsuz hissetmelerine yol açan önemli faktörler, öz eleştiri olarak görülüyor.

Bu örüntüyü anlamanın bir yolu, çocuklar olarak duygusal olarak istismar edilen insanların, kötüye kullandıkları kişilere karşı sert eleştiriler yaşadıkları, daha sonra kendilerine yöneltildikleri, kendi en sert eleştirmenleri olduklarıdır. Depresif belirtilerin olumsuz vücut imajı üzerindeki öz eleştiri etkisini yoğunlaştırmasına rağmen, depresif belirtilerin gelişip gelişmediği bu olur. Cinsel istismara uğrayan kişiler, kendi bedenlerini anlamalarına rağmen, istismarcıları tarafından cinsel nesne olarak muamele görmeleri nedeniyle genellikle olumsuz bir vücut imajı geliştirirler.

Cinsel veya duygusal istismara yönelik tedaviye sahip olmak, kendinizle konuşma şeklinizi değiştirebilir, böylece kendi en büyük düşmanı yerine kendi en iyi arkadaşınız olur.

Kendi olumlamalarınızı yazmak, kendiniz hakkında konuştuğunuz yolu değiştirmeye başlamanın bir yoludur ve kendi başınıza kendinizin "konuşma" şekliniz üzerinde kalıcı bir etkiye sahip olabilir.

Çocukluk Suistimali Binge Yemeğidir?

Çocukluk çağı kötüye kullanımı ve yeme bozukluğu ile çocukluk çağı istismarları ile diğer yeme bozuklukları, bağımlılıklar ve akıl sağlığı sorunları arasında güçlü bir ilişki olduğunu biliyoruz. Çocukken yaşandığı istismar veya ihmal edilen binge yiyenlerin, yetişkinlik dönemindeki olumsuz vücut imajı üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu bile biliyoruz. Bununla birlikte, bu çocukluk tacizinin daha sonraki hayatta bu sorunlara neden olduğu kanıtı değildir.

David Dunkley ve arkadaşları, aşırı kilolu yemeğe yardım etmek isteyen ve problemleri başka bir fiziksel veya zihinsel bozukluktan başka bir şekilde açıklanmayan 170 kilolu yetişkinle bir çalışma yürüten çocukluk kötüye kullanımı arasındaki bağlantıyı gösterdi. öz-eleştiri ile beden memnuniyetsizliği kolaylaştırılmaktadır.

Ancak, öz eleştiri, olumsuz vücut imgesi üzerinde derin bir etkiye sahip olsa da, bu araştırmanın çocuk istismarının aslında kendi kendine eleştiri, vücut tatminsizliği veya yemeğe bağlı olup olmadığını belirtmek mümkün değildir. Bunu ortaya çıkarmanın tek yolu, çocukluktan başlayarak zamanla insanları takip etmektir.

Kaynaklar

Dunkley, PhD, D., Masheb, PhD, R. & Grilo, PhD, C. "Bingle Yeme Bozukluğu Olan Hastalarda Çocuklukta Kötü Muamele, Depresif Semptomlar ve Vücut Memnuniyeti: Öz-Eleştirinin Aracı Rolü." Int J Eat Disord 43: 274–281. 2010.

Fairburn C., Doll H., Welch S., Hay P., Davies B. & O'Connor M. "Tıkınırcasına yeme bozukluğu için risk faktörleri: Toplum tabanlı, vaka kontrol çalışması." Arch Gen Psikiyatri 55: 425-432. 1998.

Glassman, L., Weierich, M., Hooley, J., Deliberto, T. & Nock, M. "Çocuklara yönelik kötü muamele, intihar eğilimli olmayan kendine zarar verme ve kendini eleştirmenin aracı rolü." Behav Res Ther 45: 2483-245. 2007.