Sorunlu Gençler için Grup Evleri

Grup evleri, gençlere yardım etmek için konut programlarıdır

Hiçbir ebeveyn çocuğunu bir grup evine yerleştirmeyi düşünmek istemez. Ancak bazen bir yerleşim ayarı, yoğun bir yardıma ihtiyaç duyan sorunlu bir genç için en iyi yerdir.

Grup evleri, ev benzeri bir ortamda sorunlu gençlere tedavi, 24 saat gözetim ve destek sağlar. Büyük konut tedavi tesislerinin veya psikiyatri hastanelerinin aksine, grup evleri az sayıda gence hizmet etmektedir.

Eğitimli personel ile aile gibi bir ortamda bulunurlar.

Bir genç bir yeme bozukluğu, madde kötüye kullanımı sorunları veya kendine zarar verme sorunları ile uğraşmak isterse, bir grup ev, gençlerin duygusal ve davranışsal değişiklikler yapma konusunda yardım aldığı yapılandırılmış, tedavi edici bir ortam sağlayabilir.

Grup evleri ayrıca daha yüksek düzeyde bir yatılı bakımdan bir geçiş sağlayabilir. Bir psikiyatri hastanesinde kısa bir süre kaldıktan sonra ya da çocuk gözaltı tesisinden serbest bırakıldıktan sonra, bir genç ev grubuna taşınabilecektir.

Gençler için Grup Evleri Hakkında Bilmeniz Gerekenler

Grup ev sakinleri için günlük program, terapi, okul ve öğrenme aktivitelerine aktif katılımı içerecek şekilde yapılandırılmıştır. Açık kurallar ve sonuçlar, gençlerin olumlu değişiklikler yaratmasına yardımcı olacak güvenli bir ortam yaratmak için personel tarafından uygulanır.

Sakinleri genellikle yerel devlet okullarına, evdeki davranışları ve akademik ilerlemeyi izlemek için öğretmenlerle yakın temas halinde olan grup ev çalışanları ile katılır.

Grupta yaşarken, ayrıcalıklar genellikle bir seviye sistem üzerinden kazanılır. Gençler, elektronik zaman ya da davranışlarına dayanarak gezilere çıkma fırsatları gibi ayrıcalıklar kazanabilirler. Kuralları takip eden gençlere daha fazla ayrıcalığa erişim hakkı verilecek.

Bir grup evde yaşayan gençler, alışveriş ve yemek hazırlamak, ev temizliği ve grup aktiviteleri planlamak gibi günlük aktivitelere aktif olarak katılırlar.

Birlikte yaşama ve öğrenme bağlamında, grup ev ortamı, gençler için personel desteği ile yeni beceriler öğrenme fırsatları sunar. Personel devam eden koçluk sağlar ve sorunlar ortaya çıktığında öğretim fırsatları arar. Gençler, bağımsız yaşama hazırlık olarak, öfkelerini nasıl yönetecekleri konusunda çamaşırları nasıl yapacaklarına dair becerileri öğrenebilirler.

Hangi Grup Evleri Sağlıyor?

Bir grup evde sağlanan tedavi, öncelikle benlik saygısının geliştirilmesi, yeni becerilerin öğretilmesi ve gençlerin davranışlarından sorumlu tutulmalarına odaklanmaktadır.

Bazı grup evleri, otizm, madde bağımlılığı veya uygunsuz cinsel davranış gibi belirli konular için özel tedavi sunmaktadır. Çoğu grup ev programı şunları içerir:

Amaç bir gençin eve dönmesi için ise, aile katılımı çok önemlidir. Tedavinin ve çok aile gruplarının katılımı, ailenin bir eve dönüş için hazırlanmasına yardımcı olmak için gereklidir.

Gençler için Grup Evleri Avantajları

Grup evleri, her bir gencin kadro tarafından iyi tanındığı küçük bir terapi ortamı sunar. Her gencin bireysel ihtiyaçları ele alınabilir.

Ev benzeri ortam rahat ve tanıdık ve bu ortamda gençler, aile üyeleriyle birlikte yaşama becerilerini öğreniyor.

Güçlü aile desteği ile, bir grup ev duygusal veya davranışsal sorunları olan birçok genç için iyi bir seçim olabilir.

Grup Evlerinin Potansiyel Dezavantajı

Bir grup evdeki yaşam maliyetini karşılamak için bir sağlık sigortası şirketi almak zor olabilir. Sadece az sayıda gence hizmet ettikleri için maliyetler oldukça yüksek olabilir.

Bir grup evde de müsait bir yatak bulmak zor olabilir. Birçoğunun uzun bekleme listeleri var.

Koruyucu bakımdaki çocuklar uzun süre boyunca bir grup ev ortamına yerleştirilebilir. Bir koruyucu evde yaşamaya kıyasla çok kısıtlayıcı olabilirler ve personelin rotasyonu, bir grup evinin uzun vadeli bir yerleşim haline gelmesi durumunda çocuğun sağlıklı ekleri geliştirme yeteneğini engelleyebilir.

> Kaynaklar

> Seifert HTP, Çiftçi EM, Wagner İK, Maultsby LT, Burns BJ. Grup evlerinde bakım düzeylerindeki kötü muamele ve teşhis kalıpları. Çocuk İstismarı ve İhmali . 2015; 42: 72-83.